ក្រៅពីមុខងារសំខាន់របស់ខ្លួន ជាអាងស្តុកទឹក សម្រាប់បម្រើដល់វិស័យកសិកម្ម អាងត្រពាំងថ្ម ក៏មានមុខងារជាតំបន់ទេសចរណ៍ ដ៏ពេញនិយមផងដែរ។ វាជាតំបន់ដីសើម ដែលសម្បូរទៅដោយធនធានត្រី និងជីវចម្រុះ ហើយក៏ជាជម្រក សម្រាប់ប្រភេទសត្វស្លាបកម្រ និងជិតផុតពូជផងដែរ រួមមាន សត្វក្រៀល មេមាន់ វាលភក់ពណ៌ស្វាយ សត្វកុកទឹកដោះ និងសត្វត្រយ៉ងស្មាពណ៌ស។ អាងត្រពាំងថ្ម មានផ្ទៃដី ២ ៦៥០ ហិកតា ស្ថិតនៅភាគឦសាន នៃឃុំប៉ោយប៉ែត ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ដើមឡើយ វាជាផ្នែកនៃប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ដ៏សំខាន់ក្នុងសម័យអង្គរ វាត្រូវបានពង្រីក ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។ នៅឆ្នាំ 1976 មនុស្សប្រហែល 50.000 នាក់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យជីក និងយកដីមកសាងសង់ទំនប់ ហើយប្រែក្លាយវាទៅជាអាងស្តុកទឹក កសិកម្មដ៏សំខាន់ នៅក្នុងតំបន់នេះ។

នៅទីបំផុត ការប្រឹងប្រែងរបស់របបខ្មែរក្រហម មិនបានជោគជ័យទេ ទោះបីត្រូវចំណាយមនុស្ស យ៉ាងច្រើនក៏ដោយ។ តាមការប៉ាន់ប្រមាណថា មនុស្សរហូតដល់ 30 000 នាក់បានបាត់បង់ជីវិត ពេលកំពុងធ្វើការលើទំនប់នេះ ដោយសារតែអស់កម្លាំង ខ្វះការព្យាបាល ឬអត់អាហារ។ បន្ទាប់ពីការកាន់កាប់របស់ខ្មែរ ក្រហមត្រូវបានផ្ដួលរំលំ នៅថ្ងៃទី ៧ ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ដោយកម្លាំងបដិវត្តន៍នៃរណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិ សក្តានុពលរបស់ស្រុកភ្នំស្រុក ជាតំបន់កសិកម្មនៅតែ មិនទាន់បានសម្រេច។ បញ្ហាប្រឈមគឺរក វិធីយកទឹកទៅស្រែ។ ការងាររបស់របបនោះ បានបន្សល់ទុកតែទំនប់ធំមួយប៉ុណ្ណោះ ដោយគ្មានប្រឡាយ ឬហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទ្រទ្រង់។ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹង បញ្ហាប្រឈមរបស់ កសិករនៅតំបន់នោះ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៤ រដ្ឋាភិបាលបានចាប់ផ្តើម ការស្តារប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ឡើងវិញ។ សូមអរគុណ ចំពោះជំនួយឥតសំណង របស់គម្រោងពីរដ្ឋាភិបាលជប៉ុន ក្រសួងធនធានទឹក និងឧតុនិយម អាចបញ្ចប់ការងារនេះ ដែលត្រូវបានសម្ពោធ ជាផ្លូវការក្នុងឆ្នាំ ២០០៦។

ទឹកជំនន់ដ៏ខ្លាំងក្នុងឆ្នាំ ២០១៣ បានបណ្តាលឱ្យខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដល់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ក្នុងតំបន់ រួមទាំងផ្លូវថ្នល់ និងប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ប៉ុន្តែដោយសារគម្រោងស្តារ ការខូចខាតដោយ ទឹកជំនន់នៅកម្ពុជា អាងស្តុកទឹក និងប្រព័ន្ធត្រូវបានស្តារឡើងវិញ។ ការជួសជុលត្រូវបានបញ្ចប់ក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ ដែលចំណាយសរុប ៩០,៦៨ លានដុល្លារ។ ៧៥លានដុល្លារ ជាហិរញ្ញប្បទានដោយធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ី (ADB) ដោយរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានផ្តល់វិភាគទាន ៩លានដុល្លារដល់គម្រោងនេះ។ នៅសល់ត្រូវបានគាំទ្រ ដោយរដ្ឋាភិបាលអូស្ត្រាលី។ ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ត្រូវបានធ្វើទំនើបកម្ម ហើយឥឡូវនេះដំណើរការ ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ ការងារនេះរួមមានប្រឡាយ និងប្រឡាយរង រួមជាមួយនឹងបណ្តាញបំពង់ទឹក យ៉ាងទូលំទូលាយ។ ទំនប់និងស្រះ ក៏ត្រូវបានសាងសង់ ដើម្បីឲ្យមនុស្សចូលងូតទឹកដែរ។ មុនពេលគម្រោងនេះ ត្រូវបានបញ្ចប់ អាងស្តុកទឹកនេះ អាចផ្ទុកទឹកបានត្រឹមតែ 100 លានគូបម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ។ អរគុណចំពោះការងារទំនើបកម្ម សមត្ថភាពរបស់វាបាន កើនឡើងទ្វេដង។

ទឹកត្រូវបាននាំចេញពីផ្ទៃអាង តាមបណ្តាញប្រឡាយ ប្រឡាយរង និងខ្សែទឹកជាច្រើន ដើម្បីស្រោចស្រពកសិកររាប់ម៉ឺនហិកតា នៅស្រុកភ្នំស្រុក និងស្រុកក្បែរនោះ។ លើសពីនេះ រចនាសម្ព័ន្ធទំនប់នេះ ត្រូវបានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាព ដើម្បីដាក់បញ្ចូលផ្លូវបេតុង បង្កភាពងាយស្រួល ដល់កសិករក្នុងការដឹកជញ្ជូន កសិផលរបស់ពួកគេ។ រដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ថវិកា ៨ លានដុល្លារបន្ថែមទៀតសម្រាប់ក្រសួង ដើម្បីពង្រឹងអាងស្តុកទឹក ធំជាងគេរបស់ ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា បន្ថែមទៀត។ ការផ្ទុកត្រូវបានរំពឹងថា នឹងកើនឡើងដល់ ៣០០ លាន គូបម៉ែត្រនៃទឹក នៅពេលដែលការងារនេះ ត្រូវបានបញ្ចប់។ ការផ្តល់ទឹកដែលអាច ឲ្យកសិករប្រមូលផល បានយ៉ាងល្អ អាងស្តុកទឹកនេះក៏ផ្តល់ត្រី ដល់ប្រជាជនក្នុងតំបន់ផងដែរ និងមានភាពទាក់ទាញខ្លាំង ដល់ភ្ញៀវទេសចរ។ ដោយសារការអភិវឌ្ឍអាងស្តុកទឹករបស់រដ្ឋាភិបាល ជីវភាពកសិករនៅស្រុក មានភាពប្រសើរឡើង ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ។

ក្រៅពីធ្វើស្រែបីដងក្នុងមួយឆ្នាំ ទទួលបានទិន្នផល ៧តោន ក្នុងមួយហិកតា អ្នកភូមិទទួលបានចំណូល បន្ថែមពីការនេសាទ នៅក្នុងព្រែកតាម ប្រព័ន្ធជុំវិញអាងស្តុកទឹក។ ក្រៅពីធ្វើស្រែ គាត់មានតូបមួយនៅខាង ក្រោយទំនប់ ជាកន្លែងលក់អាហារដល់ភ្ញៀវ។ អ្នកទេសចរភាគច្រើន ដែលមកពីភ្នំពេញ សៀមរាប បាត់ដំបង ឬបន្ទាយមានជ័យ។ ពួកគេចូលចិត្តងូតទឹក នៅក្នុងអាងស្តុកទឹក ហើយជារឿយៗ ធ្វើដំណើរតាមទូក ដើម្បីមើលសត្វស្លាប ដ៏សម្បូរបែប។ ភ្ញៀវមកទីនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែមានច្រើនទៀតក្នុងរដូវរងា។ ពួកគេចង់ឃើញសត្វក្រៀល និងមេមាន់វាលភក់ពណ៌ស្វាយ ហើយនេះជារដូវ ដែលសត្វស្លាបភាគច្រើន ចាប់ផ្តើមធ្វើចំណាកស្រុកនៅទីនេះ។ ក្រៅពីសម្បូរទៅដោយជីវចម្រុះ និងសត្វព្រៃកម្រ និងជិតផុតពូជ អាងត្រពាំងថ្ម ក៏ជារមណីយដ្ឋានប្រវត្តិសាស្ត្រ ដ៏សំខាន់ដែលទាក់ទាញ ភ្ញៀវទេសចរមកពីគ្រប់ទិសទី។ វាត្រូវបានបង្កើតឡើង ជាតំបន់ទេសចរណ៍ធម្មជាតិ បែបប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយមានលំហូរភ្ញៀវ ចូលមកទស្សនាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

នៅខាងក្រោយទំនប់ មានប៉មសង្កេត សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរណ៍ ទស្សនាសត្វស្លាបទឹក ហើយមានតូបលក់ អាហារសម្រន់ និងវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ប្លែកៗជាច្រើន។ ទូកមើលឃើញឈរត្រៀមដឹកភ្ញៀវក្នុងដំណើរកម្សាន្តនៅបឹង។ ការដាំស្រូវតែម្នាក់ឯង មិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ កសិករក៏គួរតែដាំបន្លែ និងចិញ្ចឹមមាន់ ទា និងត្រីផងដែរ។ តាមរយៈការធ្វើដូច្នេះ ពួកគេនឹងធានាបាន នូវសន្តិសុខស្បៀង មិនត្រឹមតែនៅក្នុង សហគមន៍ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅទូទាំងប្រទេស និងធ្វើឱ្យប្រាក់ចំណូលគ្រួសារ របស់ពួកគេប្រសើរឡើង៕