ប្រទេសឡាវ មួយរយៈចុងក្រោយបានទទួលគម្រោងវិនិយោគជាច្រើនពីប្រទេសចិន ជាពិសេសទៅលើគំនិចផ្ដួចផ្ដើម ខ្សែក្រវ៉ាត់និងផ្លូវ ឬយើងហៅកាត់ថា BRI (Belt and Road Initiative) ដោយភាគច្រើនគឺការដាក់គោលដៅពង្រីងវិស័យដឹកជញ្ជូនក្នុងប្រទេស ភ្ជាប់ទៅកាន់ប្រទេសដទៃទៀតនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដោយសារតែប្រទេសឡាវ ជាប្រទេស (Landlocked country) មិនមានច្រកសមុទ្រដូចគេឡើយ ហើយដើម្បីជម្រុញសេដ្ឋកិច្ចឲ្យដំណើរការបានលឿនជាងមុន ពឹងផ្អែកទៅលើ ផ្លូវថ្នល់ ផ្លូវដែក និងវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្សេងៗត្រូវមានភាពរឹងមាំ ដែលសម្រេចធ្វើឲ្យប្រទេសឡាវ ទទួលការវិនិយោគពីប្រទេសចិន។ 

យើងទាំងអស់គ្នា ដឹងស្រាប់រួចមកហើយថា គម្រោង BRI របស់ប្រទេសចិននេះ គឺជាអាវុធមុខ ២ ដែលវានឹងជួយដល់ប្រទេសមួយមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ជាមុន តាមរយៈការវិនិយោគស្វែងរកដៃគូរពាណិជ្ជកម្ម និងធ្វើឲ្យវិស័យសំណង់កើនឡើងខ្ពស់ ចំណែកផលពិបាកគឺជាប្រាក់កម្ចីអាចធ្លាក់ផុងចូលទៅក្នុងបំណុលជាដើម។ ប្រទេសស្រីលង្ការ, ឡាវ, ស៊ីរី, អាកាហ្វនីស្ថាន, បាគីស្ថាន, ម៉ុងហ្គោល, ហ្គើជីស្ថាន, អ៊ីរ៉ង់, អេស៊ីប, អ៊ុយក្រែន និងប្រទសកម្ពុជា -ល- សុទ្ធសឹងតែជាប្រទេសកំពុងស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីក្រហម ជាប់បំណុលខ្ពស់ របស់ប្រទេសចិន លើគម្រោង BRI នេះ។ 

យើងអាចលើកឧទាហរណ៍ជាក់ស្ដែងមួយ តាមរយៈរូបភាពខាងលើនេះ គឺជាគម្រោងរថភ្លើងល្បឿនលឿនដែលភ្ចាប់ពីខេត្តគុនមីង ប្រទេសចិន មកកាន់រាជធានីវៀងចន្ទន៍ ប្រទេសឡាវ វាក៏ជាគម្រោង BRI ធំជាងគេបំផុតប្រចាំប្រទេសឡាវ និងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រផងដែរ។ ហើយបើតាមការចាប់ផ្ដើមឆ្នាំ ២០១៦ គេបង្ហាញថា គម្រោងនេះមានទំហំទឹកប្រាក់ដល់ ៥.៩៦ ពាន់លានដុល្លារ ក្នុងនោះប្រាក់កម្ចីសម្បទានពីរដ្ឋាភិបាលចិនមានចំនួន ១.៧៨ ពាន់លានដុល្លារ ដែលគិតធៀបជាមួយផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបរបស់ប្រទេសឡាវ (GDP) គឺមានចំនួន ១២% នៃ GDP របស់ឡាវទៅហើយ ត្រឹមតែគម្រោងរថភ្លើងនេះមួយប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯកាលពីឆ្នាំ ២០១៦ គេរកឃើញថា ឡាវកំពុងជាប់បំណុលរហូតដល់ ៦៨% នៃចំនួន GDP ផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបរបស់គេ។ នេះហើយ គឺជាក្ដីបារម្ភដ៏ធំមួយសម្រាប់ប្រទេស ហើយគេបានដាក់សំនួរថា តើប្រទេសឡាវ អាចទ្រាំទ្រជាមួយគម្រោង BRI របស់ប្រទេសចិនបានយូរប៉ុណ្ណា? ខណៈពេលដែរ លទ្ធផលនៃការវិនិយោគហាក់មិនទាន់ឲ្យផលច្រើនដល់ប្រទេសខ្លួននៅឡើយ ថែមទាំងមានបញ្ហាជាច្រើនលើកច្រើនសារ។

បញ្ហាដែលប្រទេសឡាវកំពុងជួយប្រទះ គឺជាប្រើប្រាស់ដីសម្បទានសម្រាប់គម្រោងសាងសង់ផ្លូវទាំងនោះ រួមមានផ្លូវថ្នល់ ផ្លូវដែក និងវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្សេងៗទៀត ដោយការវិនិយោគប្រទេសចិន មានឱកាសមកវិនិយោគដល់ទីក្រុងប្រទេសឡាវ និងសហគមន៍ជាច្រើនទៀត ហើយពេលខ្លះក៏ត្រូវបង្ខំប្រជាជនឲ្យចាកចេញពីតំបន់ទាំងនោះផងដែរ ដើម្បីអាចដំណើរការបានគម្រោងទាំងនោះបាន។ លើសពីនេះទៀត កាលពីឆ្នាំ ២០០៨ ប្រទេសឡាវក៏ធ្លាប់បានកាត់ដីមួយផ្នែកដល់ប្រទេសចិនគ្របគ្រង់ ដើម្បីជាថ្នូរនៃការសាងសង់ពហុកីឡាដ្ឋាននៅទីក្រុងវៀងចន្ទន៍ផងដែរ។ 

យ៉ាងណាមិញ តាមការស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការសង្គមអាស៊ី គេយល់ថា ប្រទសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ដូចជាប្រទេសឡាវ គឺមានផលវិបាកច្រើនក្នុងការរ៉ាប់រងទៅលើការវិនិយោគពីបរទេស ជាពិសេសគឺប្រទេសកំពុងមានការវិនិយោគច្រើនកន្លែង ដោយគេអាចនឹងមើលឃើញវឌ្ឍនៈភាពនៃការអភិវឌ្ឍន៍រយៈពេលវែង ច្រើនជាងបញ្ហាដែលកំពុងកើតមានបច្ចុប្បន្ននេះ។